Het boek is geschreven in een vlot leesbare stijl. De auteurs propageren een crisisaanpak. Alleen daarmee maken we nog kans om de opwarming tot 1,5° te beperken. Een verdere opwarming heeft onomkeerbare gevolgen en leidt tot grote risico’s. Bosbranden, voedseltekorten, hitte, droogte en overstromingen zullen toenemen in aantal en omvang, waardoor steeds grotere gebieden onbewoonbaar raken. De wereld wordt dan ieder jaar warmer, waardoor ieder kind een minder leefbare aarde aantreft dan zijn ouders.
Crisisaanpak
Een crisisaanpak betekent dat Nederland in 2030 klimaatneutraal is. Dat vraagt niet alleen moed van de regering, maar ook van burgers. De moed om je over de crisis uit te spreken en om je gedrag aan te passen. Het leven zal niet hetzelfde blijven, óf door een crisisaanpak, óf door het uitblijven ervan.
Planetaire grenzen
De schrijvers bespreken de planetaire grenzen. Zes van de negen zijn overschreden, hier bedreigt ons handelen de leefbaarheid van de aarde. Gepleit wordt voor het invoeren van klimaatnormen voor de economie. Die normen vloeien voort uit de planetaire grenzen. Dit moet voorkomen dat later vrijheden nog meer moeten worden ingeperkt.
Klimaatwetenschap
Aandacht voor klimaatwetenschap is er in het 3e hoofdstuk. Het IPCC berichtte voorjaar 2023 dat de wereld nog geen duurzaam pad is ingeslagen. 2023 was volgens wetenschappers de heetste zomer in 120.000 jaar. Hitterecords sneuvelden. De hoeveelheid zee-ijs rond Antarctica bereikte een historisch dieptepunt. De oceanen waren warmer dan ooit gemeten.
Het feit dat verzaakt wordt om beleid te maken waarmee we binnen 1,5° blijven, noemde Guterres van de VN flirten met een catastrofe. Delen van de planeet worden ongeschikt voor het verbouwen van voedsel omdat ze te heet, nat of droog worden met verlies van bestaanszekerheid. Zonder ingrijpende veranderingen worden sommige kantelpunten in de komende jaren bereikt. Daarna zullen de leefomstandigheden jaarlijks verslechteren; elke nieuwe generatie krijgt het zwaarder.
Beleid ontoereikend
Het begrip koolstofbudget wordt besproken, en hoe we dit budget eerlijk verdelen over de landen. De conclusie is dat rijke landen hun budget min of meer hebben opgebruikt. Nederland zou in 2030 niet 55% gereduceerd moeten hebben, maar 100%. Als de auteurs het tot nu gevoerde beleid bezien, is de conclusie dat dit beleid ontoereikend is om in de buurt te komen van klimaatneutraal per 2030. Bij een crisisaanpak is tijd de bepalende factor, maar we doen alsof we alle tijd hebben, alsof het geen crisis is.
Aanbevelingen
Het voorlaatste hoofdstuk bespreekt het viersporenbeleid dat de overheid zou moeten volgen. Zonder een bijdrage van individuen gaat het echter niet lukken. Het laatste hoofdstuk geeft vijf aanbevelingen voor een zinvolle bijdrage van ieder.
