Natuurlijk moeten we klimaatverandering met alle macht en kennis tegengaan! Dat is zelfbehoud!
Natuurlijk moeten we aan klimaatadaptie werken! Want het gaat warmer worden. Ook dat is zelfbehoud. Hoe warm? Dat hebben we voor een groot deel zelf in de hand.
Maar er moet meer gebeuren, omdat allemaal te bewerkstelligen. We moeten het korte termijn denken van de huidige maatschappij achter ons laten en gaan werken met lange termijn denken.
De grote problemen van deze tijd gaan terug op één ding, het denken in korte termijn. Dat koloniseert de toekomst. Zo ontstaat er ongelijkheid tussen bevolkingsgroepen en nemen existentiële bedreigingen toe. We staan aan de rand van de afgrond. Toch is er hoop!
Om Goede Voorouders te zijn moeten we o.a. onze economie en politiek radicaal omvormen. We moeten onze kortzichtigheid inruilen voor lange termijn denken. Krznaric geeft zes manieren, ik noem er een paar: denken als erflaters, intergenerationele rechtvaardigheid, kathedraaldenken (de naam zegt het al, inheemse volkeren denken vaak in zeven generaties) en het stellen van transcendente (alles overstijgende ) doelen. Dan verschuiven we de loyaliteit van onze generatie naar de hele mensheid, inclusief volgende generaties, en kunnen we onze planeet en onze toekomst redden. Diepe democratie, ecologische beschaving en culturele evolutie zijn de trefwoorden. Krznaric geeft voorbeelden van ’tijdrebellen’ die bovengenoemde denkwijzen in praktijk brengen, waaronder de Donut economie van zijn echtgenote Kate Raworth.
De belangrijkste vraag die we ons zelf moeten stellen is: “Zijn we een Goede Voorouder”?
