Corina van Arnhem (1951) sloot zich nog niet zo lang geleden aan bij Grootouders voor het Klimaat. Toen zij drie jaar geleden met haar werk stopte ging ze op zoek naar bezigheden waarmee zij het zwarte gat van “niets doen” kon vermijden. Niet helemaal toevallig kwam zij al googelend uit bij Grootouders voor het Klimaat.

Corina heeft acht kleinkinderen en een “aanleun-kleinkind”. De zorg om de teloorgang van de natuur werd haar met de paplepel ingegoten. Haar vader had altijd een volkstuintje en leerde haar de namen van plantjes en dieren. Als kind bracht ze zomervakanties met andere Rotterdamse “bleekneusjes” op het Brabantse platteland. Daar maakte ze kennis met het – toen nog- kleinschalige boerenleven. Dat vergrootte haar liefde voor het buitenleven en de natuur,.

Na haar studie politieke wetenschappen was zij o.m. werkzaam als universitair docent, beleidsadviseur FNV en lid in de Haarlemse gemeenteraad voor de PvdA. Op latere leeftijd schoolde zij zich om tot hovenier en landschapsarchitect. Zij schreef voor Groei en Bloei, publiceerde tuinboeken en startte in het Groene Hart een heemtuin, gebaseerd op de biologische tuinbouw. Met de economische recessie rond 2008 daalde het aantal bezoekers – jaarlijks zo’n 30.000-40.000- zodanig dat zij besloot het project te beëindigen. Inmiddels woont zij in een dorpje in het noorden van Friesland.

Corina’s grootste zorg is de toekomst van niet alleen haar, maar alle kleinkinderen. De gevolgen van de klimaatverandering zijn zo desastreus. Ze ligt er ‘s nachts wakker van.

Als grootouder wil zij alles doen wat in haar vermogen ligt om een halt toe te roepen aan de opwarming van de aarde. “Er zijn nog veel meer acties en campagnes nodig om het tij te keren”.

Met haar deelname als voorzitter van het bestuur Grootouders voor het Klimaat hoopt zij daaraan een bijdrage te leveren. “Ik hoop dat het komend jaar 2023 het kantelpunt wordt voor definitieve afbouw van de fossiele industrie”.